ගොම්මන

ලය සොයන්නේම දැන් මගේ හිත නිවෙන තැන්

ප්‍රිය කරන්නේ තනිය කොහේ හිටියත් මෙ මං

කය නොදත් මගේ හිත දැන් හරිම නිසොල්මන්

ලය පුරා විහිද ගිය ගොම්මන මට හුරුයි දැන්

පය තියන අඩි පාර වැඩිද මන්දා දුරින්

කවි කතා වල කියන මල් බාර දුරද බං

ගව් ගනන් තව යන්න වාරු නෑ හිතේ දැන්

නවතින්නමයි හිතේ දැන් හොඳටම ඇති ඉතිං

I'll keep the love alive

My heart aches with the loss of something loved,

A void now fills the space where it once lived.

It seemed so small, so trivial at first,

But now the pain has grown, and my heart hurts.

 

The memories flood back like a tidal wave,

Each one a reminder of what we gave.

The moments we shared, the laughter and tears,

Now distant echoes from a time gone by years.

 

I search for solace in the depths of my soul,

But the ache remains, a gaping hole.

The pain is raw, the wound is deep,

And every breath feels like I'm trying to keep

 

Hold of something that has slipped away,

Something I thought would forever stay.

But now it's gone, and I'm left alone,

Feeling like a part of me has flown.

 

Yet even in the darkness, there's a glimmer of light,

A hope that things will be alright.

For though the loss is great, the love remains,

A flame that flickers through the heartache's pains.

 

So I'll hold onto the memories and the love we shared,

Knowing that it's something that cannot be compared.

And though the heartache may never fully fade,

I'll keep the love alive, a tribute to what we made.

A love that will last, forever and long

 My heart is full, yet my lips stay still,

For the words of my love, remain unfulfilled.

It's a love that's hidden, deep within,

A secret that's kept, never to begin.

 

My love is like a rose, in the morning dew,

A beauty that's seen by only a few.

It's a flame that burns, with a fiery glow,

Yet it's a love that nobody will ever know.

 

I watch you from afar, with a longing heart,

Wishing that one day, we'll never be apart.

But my love stays silent, with no voice to speak,

And my heart aches, with the love I seek.

 

It's a love that's pure, and true in every way,

But it's a love that's never meant to see the light of day.

For fear of rejection, or losing your friendship too,

I'll keep my love a secret, forever and true.

 

So, my love remains untold, a hidden treasure,

A love that's locked away, without measure.

But in my heart, it burns bright and strong,

A love that will last, forever and long.

Sweetest Treasure

When I first saw you, my heart skipped a beat,

I knew in that moment, my life was complete.

Your eyes, they shone like stars in the sky,

And I knew then that I'd love you till I die.

With every passing day, my love for you grows,

Like a blooming flower, that nobody knows.

You are the sunshine that brightens my day,

And I'm grateful for you, in every single way.

 

Your smile is like music, that soothes my soul,

And your touch is like a warm, comforting bowl.

Your love is like a river, that flows endlessly,

And I'm so grateful, that you're here with me.

 

I promise to love you, through thick and thin,

To be your rock, your shelter, your everything.

I'll cherish you always, and never let go,

For in your arms, is where I feel whole.

 

So let's walk this path, hand in hand,

Together forever, we'll make our stand.

For in this life, there's nothing greater,

Than the love we share, our sweetest treasure.

නුහුරු ස්වරය

 නුඹ කවියකි, හිත ගත නෙත පිනවන

තාලය ඇසෙන විට ආලය පීදෙන

රාගය කිමැයි මම තවමත් සොයන

රසිකයෙකි නුඹේ උන්මාදයෙන් පෙළෙන

බ්‍රින්දාවනීද නැතිනම් භූපාලිද

කාෆිත් නොවන මධුවන්තිද පරදවන

නුඹටම උරුම ඒ අපූරු ස්වර පන්තිය

මගේ මනස ප්‍රේමාදරයෙන් බඳින

කවියක්

 නෙත්කළු සොමි රැල් කැටි කර නිමල

සිත්කලු රුවකි ඔබ හට නිරතුරු කමල

කන්කලු ඔබේ වදන් සවනට වැටෙන කල

දැකුම්කලු වසත් කල සිහිවෙයි විමල

සන්තාපයෙන් සියුමැලි සියපතකි ඔබ

ගුණයෙන් අරුණ රැගෙනෙන හිමිදිරිය ඔබ

වදනින් මන්ද මාරුත සුව ගෙනෙන ඔබ

රුවින් කැලුම් විහිදන සිත්තමකි ඔබ

අමලු ප්‍රභා විහිදෙන මිනි හසරැල්ලකි

කදුලු විඩා සනසන ප්‍රිය සිහිලැල්ලකි

මහළු නොවන බිළිඳෙකුගේ හිනැහිල්ලකි

කැකුළු අපට ඔබෙ සිනහව නැළවිල්ලකි

ගුණ රැස් විහිදුවන පිංබර වුවන ඔබේ

මොදරැස් වලින් බබළන මුදු මනස ඔබේ

වෙසෙස් මෙවන් ගුණ ගී කව් කලත් ඔබේ

අදෙස් වදන් නැත ගයන්න සුගුණ ඔබේ

ඇලෙක්සැන්ඩ්‍රාගේ ආදර කතාව

 ඔහුව දකින සෑම විටම මගේ හදවත ඉතා නොඉවසිල්ලෙන් ස්පන්දනය වන වග දැනගත්තේ අද ඊයේ නොවේ.

ඒ අපූරු හැගීම වචනයට පෙරලන්න සත්තකින්ම වචන නැති තරම්. ඔහුගේ හැම ඉරියව්වක්ම මම හොදින් දනිමි. ඔහුගේ පියවර රටාවේ ස්වර සටහන් මම හොදින් හදුනමි. ඔහුගේ ගොරෝසු කටහඬ, කතා බහ කරන ලීලාව, ඒ ආඩම්බර සිනහව, සර්වාංගයම කිලිපොලා යන හැගුම් ගෙන එයි. සිහිනෙන් පවා වද දෙන ඔහු ගැන මගේ හිතේ ජනිත වී ඇති මේ අමුතු සිතිවිල්ලෙන් මිදෙන්නට අවශ්‍ය වූවත්, එම සීමාව ඉක්මවා ගොස් ඇති වග මට වැටහෙයි. ඔහු ගැන නොහිතන මොහොතක් නැති තරම්. විටෙක ඔහුද මා දෙස බලාන ඉන්නා වග මට දැනෙයි. ඒත් එය මම මවාගත් මනස්ගාතයක් විතරක්ම විය හැකිය" මාස කිහිපයකට පෙර තැබූ සටහනක් ඇලෙක්සැන්ඩ්‍රා කියවා, මද සින්හවක් පා, දිනපොතේ අලුත් පිටුවක අද සිදුවූ දෑ සටහන් කරන්න පටන්ගත්තාය. මතු සම්බන්ධයි.